
De schuilkerk spreekt (vers II)
II
Wat mensen heilig is, toont zich
louter in het juiste licht, een lang
bewaard geheim als een gerucht
dat door de stegen ging en al
die jaren weerklank vond. Ik werd
zo’n wonder dat je zelf moet
maken. Kijk door de stenen
ramen, dan zie je mij, mijn deur
die open staat.
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.